جذب کادمیوم توسط سه گیاه شاهی، کاهو و گوجه فرنگی در خاک آلوده به کادمیوم
محل انتشار: فصلنامه روابط خاک و گیاه، دوره: 6، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 174
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_STGC-6-1_004
تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1401
چکیده مقاله:
افزایش نیاز آبی و تقاضای بیشتر آب به منظور آبیاری در بخش کشاورزی، سبب افزایش روزافزون استفاده مجدد از پساب های تصفیه شده یا خام شهری و صنعتی در بسیاری از کشورهای جهان شده است. فلزات سنگین موجود در این گونه آب های نامتعارف یکی از منابع آلودگی آب، خاک و گیاه به شمار می روند. سمیت فلزات سنگین در گیاهان سبب بروز اختلالاتی در گیاه شده که در نهایت ممکن است سبب کاهش رشد گیاه گردد. ضمنا، تجمع فلزات سنگین در گیاهان خطراتی را برای انسان ها و حیواناتی که این گیاهان را مصرف می کنند به همراه دارد. در این پژوهش، آلوده شدن سه گیاه شاهی، کاهو و گوجه فرنگی به عنصر کادمیوم موجود در خاک، از طریق جذب در اندام گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. در این طرح آزمایشی که به صورت کاملا تصادفی انجام گرفت، برای هر گیاه دو تیمار، خاک شاهد و دیگری خاک حاوی ۱۰۰ میلی گرم در لیتر کادمیوم و پنج تکرار برای هر تیمار در نظر گرفته شد. پس از مراحل کاشت، داشت و برداشت و آماده سازی نمونه ها، میزان جذب کادمیوم در ریشه ها و اندام هوایی اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که میانگین جذب کادمیوم توسط هر سه گیاه اختلاف معنی داری با شاهد دارد. بیشترین مقدار جذب مربوط به گوجه فرنگی و کمترین جذب مربوط به کاهو می باشد. میزان ضریب انتقال کادمیوم از خاک به سه گیاه شاهی، کاهو و گوجه فرنگی به ترتیب ۳/۱، ۳۳/۰ و ۶۵/۰ به دست آمد. هرچند میزان ضریب انتقال کادمیوم به کاهو به نسبت دو گیاه دیگر کمتر است، اما میزان مصرف سرانه کاهو برای هر نفر بسیار بیشتر از شاهی است، که در مدیریت آبیاری با پساب آلوده باید این نکته درنظر گرفته شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جهانگیر عابدی کوپایی
Dept. of Water Eng., College of Agric., Isfahan Univ. of Technol., Isfahan, Iran.
نگین متین
College of Nat. Resour., Isfahan Univ. of Technol., Isfahan, Iran
محسن جواهری طهرانی
Dept. of Water Eng., College of Agric., Isfahan Univ. of Technol., Isfahan, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :