بررسی تاثیر تمرین تعادلی و پایداری مرکزی بر تعادل نیمه پویای دختران غیر ورزشکار
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 166
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RBPA-3-4_007
تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1401
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: در این تحقیق هدف مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی برتعادل نیمه پویای دانشجویان دختر غیر ورزشکار بود. روششناسی: پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی ۳۶ دانشجوی دختر غیرورزشکار دارای سلامت جسمانی با میانگین سنی ۹/۰±۳۲/۲۰ در سه گروه (۱۱ نفر گروه کنترل، ۱۲ نفر گروه پایداری مرکزی و ۱۳ نفر گروه تعادلی) انجام گرفت. آزمودنیها در ۲ گروه تمرینی برنامه تمرینیشان را ۲ جلسه در هفته به مدت ۴ هفته اجرا نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل نیمه پویای آزمودنیها با استفاده از سیستم بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از جمع آوری و واردکردن دادهها درمحیط نرم افزارSPSS نسخه ۲۰ با استفاده از روشهای آماری، برای نرمال بودن دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و سپس از روش تحلیل واریانس یکطرفه، همگن بودن سه گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید. یافتهها: مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنیدار در شاخصهای کلی و قدامی خلفی دختران غیر ورزشکار بود که این معناداری در مقایسه میانگینهای بین گروهی، به نفع گروه پایداری مرکزی بوده است (۰۵/۰ P≤). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای بدست آمده میتوان گفت که تمرینات پایداری مرکزی روشی مناسب برای افزایش و بهبود تعادل میباشد. از اینرو لازم است که برنامه تمرینی پایداری بخش مرکزی جهت توسعه تعادل نیمه پویا از نوع کاربردی (عملکردی) باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فریده سعید نعمت پور
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
احمد ابراهیمی عطری
استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ناهید بیژه
استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
امید محمددوست
هیات علمی گروه علوم ورزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران