تاملی بر روش تحقیق پدیدارشناسی در مطالعات آموزش عالی

هدف این مقاله تاملی بر روش پدیدار شناسی و کاربردهای احتمالی آن در حوزه های پژوهشی آموزش عالی می باشد و درانحنای ان سعی می گردد زمینه های استفاده و نقدهای مرتبط با این روش با پژوهش در جدیدترین مطالعات صورت گرفته بیان گردد. پژوهش بر حسب هدف از نوع تحلیلی است. در این نوع مقالات، نظریه یا روش خاصی گسترش می یابد، باپژوهش های جدید و تبیینات دیگری در این حوزه استحکام بخشیده می شود و سعی می شود با تامل و تردید یا دیدی انتقادپذیر به آن نگریسته شود. لذا مقاله حاضر رویکرد تحلیل گفتمان را در حوزه مطالعات و پژوهش های استفاده شده در آنگسترش می دهد و زمینه های تحقیقی نوینی را عرضه می کند و در آن، تبیینات جدیدی برای این رویکرد نیز ارائه خواهد کرد.یافته های مطالعه صورت گرفته نشان می دهد که از مهمترین نقطه قوت پدیدار شناسی این است که به استقبال تغییر،کثرت و نواندیشی در همه ابعاد پژوهشی می رود و در خصوص هرگونه استاندارد سازی روش های تعلیم و تربیت در حیطه های مختلف رشته های آموزش عالی شامل اهداف، شرایط و محتواها، روش های آموزش و ارزشیابی هشدار جدی می دهد.در واقع پدیدار شناسی با اتخاد روش های منحصر به فرد این امکان را فراهم می آورد که از طریق ارتباط نزدیک تر و ملموستر با پدیده های تربیتی، اقدامات موثرتری را برای بهبود مجموعه روابط تربیتی در نظام آموزش عالی انجام دهد.