بررسی ماهیت کنسرسیوم (اتحادیه شرکت ها) و مقایسه اجمالی آن با عناوین مشابه

پیشرفت و شکوفایی اقتصاد یک جامعه پویا در گرو سرمایه گذاری و انتفاع مطلوب از ابزارهای موجود از جمله دانش فنی، مدیریتی و تکنولوژی کشورهای توسعه یافته در نظام تولیدی و عمرانی کشور میباشد.یکی دیگر از راه های شکوفایی اقتصادی کشورها استفاده از تجربیات کشورهای توسعه یافته و موفق در عرصه اقتصادی میباشد.صنایع جهانی به منظور تامین نیازها در مدت زمان کوتاه و با صرف هزینه کمتر به دست کشیدن از راه های سنتی و روی آوردن به ابزارهای جدید و مشارکت محور سوق پیدا نموده اند، چه آنکه گستره دامنه فعالیت مورد نظر گاهی به حدی وسعت دارد که در عمل نیل به هدف مدنظر از توان و تخصص یک فرد خارج است و مشارکت دادن صاحبان تخصص در امر مورد نظر ضرورت دارد.پروژه های صنعتی که در مواردی از حالت تخصصی خارج بوده و بهره گیری از تخصصهای متفاوت نیاز پیدا میکند.در حقوق ایران مقررات مشخصی در خصوص قراردادکنسرسیوم وضع نگردیده است و صرفا به وضع قوانین کلی و سطحی از جمله قانون جلب و حمایت از سرمایه گذاری خارجی اکتفاء شده است در حالی است که با لحاظ اهمیت قراردادهای کنسرسیوم و موارد استفاده از آن به ویژه در پروژه های بزرگ و فواید آن، لزوم تدوین قوانین حمایتی و صریح بیش از پیش نمود پیدا میکند.فقدان قانون مناسب و عدم شناسایی این نوع قرارداد در قالب یکی از اقسام شرکت های مصرح در قانون تجارت، اجرای مقرره موضوع ماده ۲۲۰ قانون تجارت و در نتیجه اعمال احکام سختگیرانه شرکتهای تضامنی در خصوص کنسرسیوم را موجب میگردد و از اینرو سرمایه گذاران داخلی و خارجی را نسبت به استفاده از این نوع مشارکت بی میل مینماید؛ لذا پرداختن به مزایای کنسرسیوم در این جستار، مهر تاییدی بر لزوم رفع خلاء قانونی و نبود قوانین مشخص در خصوص قرارداد کنسرسیوم خواهد بود.