پیش بینی شفقت به خود براساس سبک های دلبستگی ناایمن

زمینه و هدف: خانواده و روابط میان اعضای آن یکی از عوامل مهم شکل گیری شخصیت، حفظ سلامت روان و پیشگیری از مشکلات مرتبط با بهزیستی روانی است. از این رو مطالعه ی روابط میان اعضای خانواده و فاکتورهای نشات گرفته از این روابط، مانند سبک های دلبستگی از اهمیت شایانی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی ناایمن اضطرابی و اجتنابی انجام شد. روش پژوهش: با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۳۹۶ دانش آموز ۱۹۹ دختر و ۱۹۷ پسر از میان تمامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ شهرستان فارسان انتخاب شدند این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور AAQ و فرم کوتاه مقیاس شفقت به خود ریس و همکاران SCS استفاده گردید. داده ها با روش همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که سب دلبستگی ناایمن اضطرابی و سبک دلبستگی ناایمن - اجتنابی با شفقت به خود همبستگی منفی معناداری دارند. همچنین، سبک های دلبستگی ناایمن (اضطرابی و اجتنابی) به طور منفی و معنادار ۱۱ و ۱۸ درصد از واریانس شفقت به خود را تبیین می کنند. نتیجه گیری : از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که سبک های دلبستگی می توانند در بروز شفقت به خود موثر باشند. لذا روان شناسان به کمک به اصلاح روابط میان والدین و فرزندان می توانند زمینه شکل گیری صفات مفید شخصیتی مانند شفقت به خود را در فرزندان ایجاد کنند.