بایسته های آموزش مجازی از منظر پراگماتیسم

آموزش مجازی آموزش از نتایج دگرگونی نظام اقتصاد جهانی و توسعه فناوری صنعتی به خصوص فناوری مربوط به حملونقل و ارتباطات پستی است که در آن دانش و اطلاعات مهم ترین منبع ثروت برای رفع نیازهای افراد جامعه تلقی و در محافل فردی و گروهی ردوبدل می شوند. تغییر ساختار آموزش سنتی به آموزش و یادگیری از دور بسیار طولانی، وقت گیر و تدریجی رخداده است. یک دوره ۱۰۰ ساله توام با شک و تردید که در رقابت با آموزش سنتی و حذف آموزش چهره به چهره، سعی در حفظ موقعیت و هویت بخشی داشته و در دوران طلایی ۵۰ ساله اخیر و عصر اینترنت سعی در ارائه آموزش با ویژگی های آموزش حضوری و سنتی و تعاملات چهره به چهره الکترونیکی دارد. آموزش مجازی با تفکر پراگماتیسمی مبتنی بر یادگیرنده به عنوان عامل و یادگیری فعال و مشارکتی به عنوان عمل است که این معرفت مستلزم تجربه ورزی در محیط الکترونیک است. این نوع تجربه ورزی در محیط آموزش مجازی به فراگیران کمک می کند تا با تعیین اهداف مشترک، پژوهش های مشترک، یادگیری و تلاش مشترک برای حل مسئله به سطوح عمیق تری از دانش و آگاهی دست یابند و در ادامه بتواند مهارت های اجتماعی موردنیاز را کسب نماید. پژوهش حاضر به شیوه ی استنباطی در پی آن است که الزامات آموزش مجازی را در تفکر پراگماتیسمی بیان کند. انگیزه و اهمیت درک یادگیرنده، محتوا و تناسب آن با نیازهای یادگیرنده، کسب تجارب آموزش آنلاین از مفاهیم مطرح شده در این تحقیق می باشد.