درآمدی بر رویکردهای اجتماعی با تاکید بر راهبرد مشارکت در توسعه روستایی

برای نیل به توسعه روستایی، مهمترین موضوع داشتن بنیان های نظری و نظریه های توسعه است که به صورت علمی، تجربی و با توجه به شرایط زمان و مکان ارائه راهبرد نموده است. فرایند برنامه ریزی در فضاهای روستایی که از اصول، مراحل و روش هایی تشکیل شده است، بر مبنای رویکرد های مختلف، اشکال خاصی به خود میگیرد و مستلزم پویشی سنجیده و علمی از توسعه و حلقه های متصل از رویکردها و راهبردهای توسعه روستایی است. در هر برنامه ریزی توجه به نظریات، راهبردها، کارکردها و شرایط متغیر فضاهای روستایی بسیار اهمیت دارد. عدم توجه به این امر سبب ناکامی روستاها در نیل به هدف توسعه شده است. با توجه به گستردگی و تفاوت های آرا مختلف صاحب نظران در حیطه برنامه ریزی روستایی، در دوره معاصر، رویکردهای گوناگون در زمینه توسعه روستایی را می توان از زوایای گوناگونی بررسی کرد. این رویکردها به چهار بخش اقتصادی، اجتماعی، کالبدی- فضایی و جامع طبقه بندی شده است که هر یک از آن ها در ادبیات توسعه روستایی دارای خاستگاه و سرجشمه های فکری و نظری خود هستند. شناسایی این سرچشمه ها و زمینه های فکری و نظری به فهم بهتر راهبردهای مربوطه کمک خواهد کرد. هدف تحقیق حاضر، بررسی راهبرد مشارکت از رویکردهای اجتماعی در توسعه روستایی است تا با درک مفهوم، قلمرو و شناخت دلالت های اقتصادی اجتماعی شکل گیری و تحولات آن، بتوان برای سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های آتی برای مناطق روستایی در جهت نیل به توسعه استفاده کرد. نتیجتا در رویکردها و نظریه های جدید توسعه پایدار روستایی مبتنی بر بعد اجتماعی، بحث مشارکت، مردم محور بودن توسعه، تمرکززدایی و توسعه نهادی از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و بنابراین مشارکت اجتماعی یکی از مهمترین سرمایه های توسعه ای است.