نگاه حقوق بین الملل به مالکیت فکری در برنامه های تلویزیونی ماهواره ای

نظام مالکیت فکری یکی از مهم ترین خرده نظام های نظام ملی است که ابزار بالقوه قدرتمندی برای سیاستهای نو آوری در همه کشورها با هر سطحی از توسعه به شمار می آید. بااین حال به علت تفاوت در ماهیت وعملکرد نظام ملی نوآوری در کشورهای درحال توسعه و کشورهای توسعه یافته نظام مالکیت فکری باید باسطح توسعه و ظرفیت نوآوری در این کشورها متناسب باشد. سازمان های پخش صدا و تصویر به دلیل نقشیکه در زمینه ایجاد دسترسی عمومی به اینگونه آثار و کنترل پخش مجدد آنها دارند. مورد حمایت قانونگذاران قرار گرفته اند. در این پایان نامه با استفاده از منابع محدودی که وجود داشت به بررسی قوانین بینالمللی در زمینه مالکیت فکری در برنامه های تلویزیونی از طریق ماهواره پرداخته شد چه داخلی و چه بینالمللی و در ادامه سعی شد این موضوع به صورت کاملی تحلیل شود. بر اساس نتایج به دست آمده سازمانهای پخش صدا و تصوی در حال حاضر تنها از حق اعطای مجوز یا منع از انجام پخش مجدد. تثبیت و مواردخاصی از تکثیر نسخه های ضبط شده و مخابره با عموم برنامه های ارسالی بهره مند هستند. در کشور ما، پیشنویس لابحه قانون جامع حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط بر اساس قانون نمونه وایپوتدوین یافته است. که با توجه به آن انتظار می رود که سطح حمایت از این سازمان ها به آن چه مد نظر سازمانجهانی مالکیت فکری می باشد. ارتقاء یابد.