واکاوی شخصیت و شخصیت پردازی در داستان «پشت درخت توت» احمد پوری

مجموعه داستانی «پشت درخت توت» از جمله داستا نهای اجتماعی است که حضور عنصر شخصیت در آن بسیار پررنگتر از دیگر عناصر داستانی است. شخصیتپردازی در داستان معمولا با کمک تکنیکهای همچونگفتگو، عمل، صحنه پردازی و نامگذاری صورت م یپذیرد. هدف این مقاله، از یک سو تاثیر گفتگو را که یکی از تکنیک های شخصیت پردازی است و انواع شخصیتها را در این مجموعه بررسی کند و از سوی دیگرویژگی های تیپ های شخصیتی نه گانه (انیاگرام) را در این داستان را نشان دهد. ضرورت تحقیق آن است که انواع شخصیت و تاثیر گفتگو که یکی از شیوه های شخصی تپردازی با تکیه بر روانشناسی نهگانه انیاگرام در این اثر داستانی بررسی گردد. در این تحقیق روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و مورد مطالعه: داستان پشت درخت توت است، سپس داده ها نقد و بررسی گردیده است. یافته ها و نتایج این تحقیق نشان می دهدکه توصیف اشخاص در این داستان به هر دو شیوه غیرمستقیم صورت گرفته است. البته بهره گیری از عنصر گفتگو در شخصیت پردازی نسبت به دیگر عناصر داستان قویتر است. آنگاه تیپهای شخصیتی نه گانه ذکر شده اند. در پایان این نتیجه به دست آمد، که با پی بردن به نوع تیپ شخصیتی هر کدام از این شخصیت ها بهتر میتوان آنها را شناخت و هیچ تیپ شخصیتی بهتر یا بدتر از تیپهای دیگر نیست.