اثربخشی بازی درمانی بر نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری در دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدایی شهرستان نور

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری در دانش آموزانپسر مقطع اول ابتدایی شهرستان نور انجام شد. روش کار روش پژوهش حاضر آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدایی در سال تحصیلی((۱۴۰۱ بودند. نمونه ای شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان پسر مقطع اول ابتداییمبتلا به نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری از مدارس ابتدائی شهرستان نور انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه ۳۰) نفر گروه آزمایش و ۳۰فر گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم ویژه والدین پرسشنامه علائم مرضی کودکان((CSI-۴ ، و آزمون اختلال نوشتن فلاح چای بود. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۴۰) دقیقه، ۲بار در هفته و به مدت ۲ ماه) تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. سپس مجددا از هر دو گروه آزمون اختلال نوشتاری به عمل آمد. یافته ها نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود املاء نویسی، بهبود دستخط و بهبود ترکیب نوشتار کودکان مبتلا به اختلال یادگیری نوشتاری موثر است. نتیجه گیری با توجه به یافته هایپژوهش می توان نتیجه گرفت بازی درمانی از طریق بهبود توجه و کارکرد های شناختی دیگر موجب اصلاحخطای املاء می شود. همچنین تببین دیگر یافته بدست آمده این است که بازی درمانی از طریق کاهش علایم اختلال یادگیری نوشتاری توجه باعث بهبود خطای املا نویسی شده است.