راهبردها و راهکنش های تحقق انسان مطلوب موحد مستنبط از نهج البلاغه

متون توحیدی تفاسیر و شروح نهج البلاغه در فضای غالبی فلسفی و کلامی غلیظ نگاشته شده و از فضای ادبیات عامه فهم و همه کس فهم قرآن و احادیث فاصله گرفته اند. رویکرد وجودی به توحید یا همان رویکرد قابل فهم کردن متون توحیدی و افزایش حداکثری مخاطبان متون و حیاننی و توحیدی راه حل این مسئله است، چرا که در توحید وجودی، با کمک عقل متکی به وحی، توجه دقیق به خ دا، خود و هستی، با سیر آفاقی و انفسی، به این نتیجه می رسیم که تنها با خدا وارد رابطه ی عاشقانه و وجودی شده، تنها او را پرستیده، تنها از او کمک بگیریم و تنها او را بخوانیم: «ایاک نعبد و ایاک نستعین». با نگاهی به نهج البلاغه و پیگیری نشانه های لفظی و معنایی توحید وجودی، قرائن روشنی وجود دارد که در سخنان توحیدی امام، به تبع قرآن، ترویج نگاه وجودی، ارتباط وجودی با خدا و توحید وجودی موج می زند. از این سخنان می توان نظام واره ای استخراج کرد که راهکارهای نظری موحد وجودی شدن را رهنما باشد.