ارزیابی و اولویت بندی عوامل توسعه پایدار شهری بر کاهش اسکان غیررسمی در شهرها

هر روز که می گذرد بر تعداد جمعیت کره زمین افزوده می شود، پیدایش حاشیه نشینی هم در جهان و هم در ایران همزاد و همراه پدیده مهاجرت و تا حدی پیامد آن بود. حاشیه نشینی در مقیاس وسیع و معنای جدید به دوره پس از انقلاب صنعتی در اروپا و پخش آن به سایر نقاط جهان برمی گردد، به همین دلیل نامتعارف ترین و غیراستانداردترین خانه های در مناطق شهری متعلق به حاشیه نشینان است. در سال های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه ای در پیرامون شهرهای کشورهای جهان، خارج از توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافته است. هدف از مقاله حاضر ارزیابی و اولویت بندی عوامل توسعه پایدار شهری بر کاهش اسکان غیررسمی در شهرها می باشد که به بررسی آن در قالب توصیفی پرداخته شده است.