بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی، سبک های هویت و تمایزیافتگی خود با کیفیت زندگی دانشجویان

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه سبک های هویت، سبک های دلبستگی، تمایزیافتگی خود با کیفیت زندگی دانشجویان است. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان موسسه آموزش عالی حکمت رضوی سال تحصیلی ۹۹-۹۸ می باشند که ۲۱۴ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. در این تحقیق از چهار پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربون ۱۹۹۲، پرسشنامه کولینز و رید ۱۹۹۰، پرسشنامه هویت بنیون و آدامز (۱۹۸۶)، پرسشنامه تمایزیافتگی خود فرم کوتاه دریک (۲۰۱۱) استفاده شده است. روایی صوری پرسشنامهها مورد تایید قرار گرفته است. ضریب آلفای کرانباخ برای پرسشنامه کیفیت زندگی بالای ۰/۷۰، برای کل مقیاس پرسشنامه تمایزیافتگی ۰/۷۸، برای پرسشنامه سبک هویت ۰/۷۹ تا ۰/۸۸، برای پرسشنامه سبک دلبستگی ۰/۹۵ برآورد شده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها آزمون تی و تحلیل واریانس برای معناداری ضرایب همبستگی دو متغیری و چند متغیری استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون در فرضیه اول نشان داد بین سبک های هویت و کیفیت زندگی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون در فرضیه دوم و سوم نشان داد بین تمایزیافتگی و کیفیت زندگی رابطه معناداری وجود دارد.