طرح دعوا توسط اتباع بیگانه در ایران و صلاحیت محاکم

پدیده ی مرز یکی از عوامل سیاسی انفکاک مادی و معنوی اشخاص است که بر روابط حقوقی آنان تاثیر می گذارد. دولت ها در قلمرو حاکمیت خود، حقوقی را برای اتباعشان در نظر می گیرند که بیگانگان از آن محروم هستند یا تکالیفی را بر عهدهی ایشان می نهند که بیگانگان از آن معافند. یکی از مصادیق این سنخ از روابط در نظام حقوقی ایران، اخذ تامین از اتباع دول خارجی به هنگام طرح دعوی به طرفیت خواندهی ایرانی در محاکم داخلی، موضوع ماده ی ۱۴۴ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی است. چنان چه طرف دعوا، تبعه ی هیچ یک از دولت های خارجی نباشد و به عبارتی بیتابعیت باشد، این پرسش مطرح میشود که آیا چنین حقی برای اتباع ایرانی؛ و در مقابل، چنین تکلیفی برای اشخاص بیتابعیت وجود دارد؛ یا آنکه باید گفت، الزام آنها به دلیل فقدان نص قانونی، اجحاف در حق ایشان و نوعی بی عدالتی است.