نقش والدگری مستبدانه بر مشکلات سلوک با میانجی گری رشد قضاوت اخلاقی در نوجوانان پسر مقیم کانون اصلاح و تربیت
محل انتشار: نشریه پرستاری کودکان، دوره: 8، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 193
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PEN-8-4_001
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: مشکلات سلوک زمینه ساز بزهکاری در نوجوانان است که میتواند تحت تاثیر والدگری و سطح رشد قضاوت اخلاقی آنها باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش والدگری مستبدانه بر مشکلات سلوک با میانجیگری رشد قضاوت اخلاقی در نوجوانان پسر مقیم کانون اصلاح و تربیت انجام شد.
روش: پژوهش حاضر تحلیلی-مقطعی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تما می نوجوانان پسر کانون های اصلاح و تربیت استانهای کرمان، یزد و هرمزگان و یکی از والدین آنها با دامنه سنی ۱۶ تا ۱۲ سال بودند، که تقریبا ۲۲۰ نوجوان را شامل میشود که همه به روش تمام شماری در مطالعه مشارکت داشتند؛ اما ۱۸۰ پرسشنامه تکمیل و وارد تحلیل شد. جمعآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیتشناختی، پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (Strengths and Difficulties Questionnaire; SDQ)، پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند (Baumrind Parenting Styles Questionnaire; BPSQ) و پرسشنامه رشد اخلاقی (Moral Development Questionnaire; MDQ) انجام شد.
نتایج: اثرات مستقیم والدگری مستبدانه بر رشد قضاوت اخلاقی (۰۰۱/=p، ۰/۴۲۶-=β)، والدگری مستبدانه بر مشکلات سلوک (۰۰۱/=p، ۰/۳۲۲=β)، رشد قضاوت اخلاقی بر مشکلات سلوک (۰۰۱/=p، ۰/۴۳۲-=β) معنادار است. همچنین اثر غیرمستقیم والدگری مستبدانه با میانجیگری رشد قضاوت اخلاقی بر مشکلات سلوک (۰۰۱/=p، ۰/۲۷۰=β) نیز معنادار است و نقش میانجی جزئی دارد.
نتیجه گیری: والدگری مستبدانه یک عامل منفی بر رشد اخلاقی نوجوانان است که میتواند بر میزان مشکلات سلوک تاثیر بگذارد. پیشنهاد میشود که جهت بهبود مشکلات سلوک نوجوانان بزهکار، آموزشهای فرزندپروری به والدین نوجوانان آنها ارائه شود و برنامههای درمانی جهت بهبود رشد قضاوت اخلاقی برای نوجوانان بزهکار در مراکز بازتوانی ارائه شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود رضا مستقیمی
PhD Student in Exceptional Children Psychology and Education, Department of Exceptional Children Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
منصوره شهریاری احمدی
Assistant Professor, Department of Exceptional Children-General Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
مجتبی امیری مجد
Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Abhar Branch, Islamic Azad University, Abhar, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :