تبیین اصول و شاخص های تاب آوری منطقه ای و ضرورت کاربست آن در استان یزد

افزایش مخاطرات طبیعی و انسانی به ویژه در کشورهای در حال توسعه سبب توجه بیشتر به مفاهیمی مانند آسیب پذیری و تاب آوری شده است ، بررسی آسیب پذیری و تاب آوری شهرها و مناطق ، میزان آمادگی و توان شهرها و مناطق را در کاهش تاثیرات بلایا نشان میدهد. اگر وضعیت شهر و منطقه از نظر تاب آوری خوب باشد، زیرساخت ها و شرایط اقتصادی و اجتماعی ساکنان توان بازیابی و برگشت سریع تر به حالت تعادل را دارند و خدمات رسانی و امدادرسانی به نحو مناسبی صورت می گیرد. در این پژوهش ، تاب آوری در مقیاس منطقه ای با هدف ارزیابی ابعاد تاب آوری منطقه ای در شهرستان های استان یزد بررسی شده است . روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع، توصیفی تحلیلی است و روش پژوهش به صورت کیفی با مطالعه ی مبانی نظری و مصاحبه از صاحب نظران می باشد.بدون شک با توجه به موقعیت خاص استان، به دلیل قرار گیری در مرکز ایران و منطقه ی گرم و خشک و به سبب آن محدودیت دسترسی به اب و خشکسالی های متعدد در چند سال اخیر توسعه را در بخش های کشاورزی و صنایع آب بر محدود میسازد. باتوجه به اصول تاب اوری و کاربست این اصول در طرح هاو برنامه های شهری و منطقه ای می توان تاب اوری استان یزد را در ابعاد مختلف ارتقا داد. برای افزایش موفق و موثر تاب آوری شهرها، اقدامات مدیریتی و برنامه ریزی در طراحی و برنامه ریزی شهرها و در نظرگیری سه عنصر کلیدی (ویژگی های کالبدی، اجتماعی - فرهنگی ، و اقتصادی شهرها) به صورت توام و پیوسته اجتناب ناپذیر است . اهمیت همه ابعاد تاب آوری در یک شهر، حاکی از نقش موثر ابعاد گوناگون این پدیده می باشد؛ به طور مثال تاب آوری اجتماعی فرهنگی به صورتی است که می تواند ضعف های آسیب پذیری کالبدی اقتصادی را تا حدودی پوشش دهد، هرچند برای دستیابی به تاب آوری در سطوح مطلوب و تحقق تابآوری به صورت کامل و هم زمان در هر سه عنصر اساسی ضروری و اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در این پژوهش با بررسی مبانی نظری و طرح های فرادست سعی شده است با تبیین شرایط استان اموزه های استخراج شده از مبانی نظری را در استان یزد به کاربست .