بررسی و ارزیابی میزان پتانسیل توان گردشگری استان اردبیل مطالعه موردی: بخشهایکورائیم، لاهرود، فیروزآباد

رقابت پذیری یکی از مولفه های اساسی توسعه گردشگری شهرهاست که می تواند به توسعه عمومی گردشگری کشور نیز منجر شود. محدوده های مورد مطالعه این تحقیق مناطق ژئوتوریستی لاهرود، کورائیم و فیروز آباد می باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی توان ژئوتوریستی و تحلیل رقابت پذیری مناطق گردشگری مورد مطالعه می باشد. روش این تحقیق از نوع کاربردی، تحلیلی و مقایسه ای میباشد که در این تحقیق از مدل دینامیکی هادزیک جهت ارزیابی توان گردشگری و از مدل پاوولوا جهت ارزیابی توان رقابت پذیری مناطق ژئوتوریستی استفاده شده است. ارزش و اهمیت مناطق ژئوتوریستی در مدل هادزیک به وسیله سه شاخص ارزش علمی، ارزشهای مازاد و میزان آسیب پذیری مناطق برآورد می شود و در مدل پاوولوا از نظر عوامل مثبت و منفی، توان رقابت پذیری مناطق برآورد می شود. در مدل دینامیکی با استفاده فرمول حجم نمونه کوکران تعداد کارشناس و گردشگر مشخص شده است که از پرسشنامه از ۴۰ بازدید کننده و ۱۵ کارشناس جهت ارزیابی توان ژئوتوریستی منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان میدهد که توان ژئوتوریستی مناطق لاهرود برابر۳۸/۸ ، فیروزآباد برابر۳۶/۱۶ ، و کورائیم۵۹/۱۸میباشد که توان ژئوتوریستی الاهرود و فیروز آباد متوسط و تفاوت زیادی با همدیگر ندارند ولی منطقه کورائیم دارای توان ژئوتوری ستی خوبی است. هم چنین برای ارزیابی رقابت پذیری مناطق مورد مطالعه نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل عوامل مثبت و منفی نشان دهنده این است که نتایج نهایی ارزش عددی مناطق لاهرود برابر۱/۱۵، فیروز آباد برابر۱/۱۹می باشند که دارای رقابت پذیری رضایت بخش و منطقه ژئوتوریستی کورائیم با مقدار۱/۴۱دارای رقابت پذیری خوب و مناسبی می باشد. بنابراین نتیجه گیری می شود که منطقه گردشگری کورائیم از نظر رقابت پذیری نسبت به سایر مناطق گردشگری مورد مطالعه پتانسیل های مناسبی برای جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است.