حمایت از آثار معماری در حقوق مالکیت فردی

معماری در دوره های مختلف تاریخ، از پررونق ترین و برجسته ترین هنرهایی بوده است که ایرانیان بدان شناخته می شده اند. فرض پایه ای این حقوق آن است که هنر و خلاقیت بدون حمایت رونق نمی گیرد. حمایت از هنر معماری در ایران نه در شکل امروزی آن و در قالب کپی رایت، بلکه به صورت اشکالی که متناسب با زندگی سنتی و قدیمی در ایران بوده تا دوران معاصر آن را بر پای و پویا نگاه داشته است. امروزه اهمیت حقوق مادی و معنوی پدیدآورندگان بر کسی پوشیده نیست، اما معماران از حقوق خودآگاهی نداشته و این موضوع، زمینه ای را برای سوءاستفاده گروههای مختلف فراهم نموده است که این امر موجب شکست و پایین آمدن کیفیت پروژه ها میشود. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده که با مطالعه اسنادی به تحلیل آثار معماری و حقوق مالکیت فردی پرداخته خواهد شد، به عنوان مثال تا زمانی که شخص پدیدآورنده ی یک اثر با کپی کاری و دخل و تصرف در آثارش مواجه باشد، دارای امنیت فکری و سرمایه ای نخواهد بود. درنتیجه تولید کننده اثر هیچ رغبتی به تولید و نو آوری نخواهد داشت. این در حالی است که در داخل کشور حمایتی قانونی وجود دارد که به مالکان دارایی های فکری، حقی انحصاری اعطا می کند تا به این شیوه زمینه ای را برای تشویق هنرمندان و صنعتگران به منظور خلق آثار بهتر فراهم نماید. در این نوشتار تلاش خواهد شد با بررسی جنبه های مختلف مالکیت فردی، نحوه حمایت از آثار معماری مشخص گردد.