ابعاد حقوقی استفاده ازفناوری بلاک چین در بازارهای مالی

قراردادهای هوشمند، یکی از ابزارهای کارآمد و موثر برای ورود به بازارهای جهانی هستند. قراردادهای هوشمند، تحت نظارت هوش مصنوعی در بستر بلاکچین منعقد می شوند و عوض قراردادی در آن ها، دارایی های هوشمند یا ارزهای رمزنگاری شده دیجیتالی می باشد. عنصر قصد یکی از ارکان تشکیل هر قراردادی در نظامات حقوقی تلقی می گردد و ابراز و احراز آن شرط لازم برای تشکیل و اجرای هر قراردادی است. اعتبار این قراردادها نیز منوط به اثبات امکان احراز عنصر قصد به روشی مطمئن و اصیل است. قرارداد هوشمند در بستر محیط الکترونیک شکل می گیرد و دیگر نیاز به تشکیل و انعقاد آن در محیط بلاک چین نیست. به همین علت قراردادهای هوشمند قابلیت انعقاد در محیط واقعی و مجازی را بطور همزمان دارند. پیاده سازی فناوری بلاک چین قادر است کجرای ارتباطی معاملات دیجیتالی و نقل و انتقالات فیزیکی محصولات این صنعت باشد. علاوه بر این انجام پرداخت از طریق پلاک چین سرعت نهایی شدن تراکنش ها را بالا برده ، هزینه ها را کاهش داده و شفافیت را جاری می سازد. ایجاد یک رمزخاص برای این سیستم چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی می تواند ارزش این بازار را به چندین برابر برساند. در اکوسیستم با این چنین معاملات با حجم بالا متشکل از بازیگران متعدد و با منافع اکثرا متضاد، اعتماد و شفافیت نقش بزرگی را ایفا می کند. حال آنکه سامانه های بلاک چینی نیاز به اعتماد و شفافیت را به حداقل رسانده و انجام معاملات را از امضای ضمانت نامه بی نیاز می کند. همچنین فناوری بلاک چین میتواند جلوی رفتارهای نادرست تجاری از جمله عدم تعهد به مفاد قرارداد ها را بگیرد. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی ابعاد حقوقی استفاده ازفناوری بلاک چین در بازارهای مالی بپردازیم