بررسی پاره ای از آموزه های اخلاقی و تعلیمی از منظر ناصر خسرو

ادبیات کهن ما سرشار از نکات اخلاقی و عرفانی زیادی است که هر یک از آنها، ارزشهایوالایی را شامل میشود. در ادبیات و متون کهن، شعرا و نویسندگان، در لابه لای اشعار ونوشته های خود، نکاتی پندآموز و اخلاقی را برای ما بیان کرده اند که می توان از آنها بهعنوان ارزش یاد کرد. یکی از این شعرا، ناصرخسرو قبادیانی است. وی که به عنوان شاعریحکیم شناخته شده است، افکار و نگرشهای خاص خود را در قالب متون منظوم برایمخاطبان بیان می کند تا آنها را به نوعی از مسیر منحرف خارج سازد. او با تمجید و تعریفاز سکوت و خاموشی، آن را به عنوان ارزش معرفی می کند و آن را از بیهوده گویی برترمی شمارد. او ضمن برشمردن فضایل خردورزی و دینداری، آنها را لازمه زندگی میداند وبا بررسی عامل مهم خودشناسی، آن را ارزشی والا در رسیدن به معارف بشری معرفیمی کند و ضمن تجلیل از صبر و بردباری، آن را راه رسیدن به معرف بیان می دارد تاارزشهای اخلاقی از نظر او، جنبه ای عارفانه به خود گیرد. این تحقیق با روش تحلیل وتوصیف ابیاتی از دیوان ناصرخسرو به انجام رسیده تا ضمن معرفی بخش کوچکی ازارزشهای مطرح شده در دیوان او، شواهد و مثال های آن را برای مخاطبان به اثبات برسانیم.