فراهنجاری معنایی در شطحیات احمد عزیزی (نافله ی ناز و یک لیوان شطح داغ)

فراهنجاری عدول از نرم خودکار و هنجار عادی زبان است. نوع معنایی آن، گستره ی بسیاروسیعی دارد که در راستای جاودانگی بخشیدن به اثر با القای بار عاطفی بیشتر صورتمی گیرد. محدود کردنش به صرف معنایی در این پژوهش، برای روشنگری آن می باشد.احمد عزیزی شاعر خوش ذوق و نویسنده ی توانای معاصر در شطحیاتش با فراهنجاریمعنایی به روش های گوناگون و نوین، زبان را با بسامد بالا از ی کدستی و همواری خارجکرده است. وی کوشیده است، تامعنااندیشی را که ساحتی غیرهنرمندانه دارد، در شطحیاتخویش کنار بگذارد و زبان ادبی را از زبان هنجار و خودکار دور سازد. مایه های ناب ادبیتو هنر در نثر عزیزی، چنان شعرش، تازه و به شیوه ای دیگر است، بهره گیری بهینه ازتصاویر خیال، شکستگی الگوی «نوواژه هراسی»، ایجاد عاطفه، شور و پروردگی ترکیبات زیبای وی در کنار آفرینش های شاعرانه، ابهام هنری را در زبان نثر وی به اوج رسانده است؛تا آن جا که خواننده در برخورد با این ترکیبات، با مکث در پی یافتن معانی پوشیده درپشت کلمات و عبارات است. این خروج از هنجار همیشگی زبان، چون ناخودآگاهانه وغیرعمدی است، چشم گیر و گوش نواز است. نگارنده در این مقاله کوشیده است تا بهشیوه ی توصیفی - تحلیلی نشان دهد که احمد عزیزی چگونه با چیرگی بر ساحت پربارواژگان و در کنار همخوانی فرم و معنا، هنرمندانه از هنجارهای زبان خودکار فاصلهگرفته است.