بازتاب قرآن در روضه المذنبین و جنه المشتاقین

شیخ احمد جامی (۴۴۰-۵۳۶ ه. ق) که از عرفای به نام اما کمتر توصیف شده ی قرن پنجم و ششم هجری است، عنایت و توجه ویژه ای به قرآن داشته است و در مطاوی کلام خود از آیات قرانی فراوان و مکررو زیبا و شایسته، سود جسته است. بررسی رویکرد قرآنی کتاب روضه المذنبین و جنه المشتاقین از میان آثار وی، به دلیل توغل عمیق شیخ در موضوعات قرآنی و کاربرد آیات قرانی در این اثر ، مطمح نظر بوده ونزدیکی موضوع کتاب با حال و هوای گذشته و کنونی شیخ در زمان تالیف کتاب، ما را مشتاق به بررسی نگاه قرآنی ویژه و تاملی خاص کرده است.ادیبان و شاعران و عارفان در شعر فارسی، آیات و احادیث را به شیوه های گوناگون روایت می کنند که گاه به صورت آشکار و واضح و گاه پوشیده و پنهان و گاه در قالب تلمیحاتی، مفاهیم کلام خدا را برای خوانندگان ارائه می دهند؛ به همین خاطر است که هر کس به این مقولات آشنا نبوده، آگاه بر موارد آن نباشد به مفاهیم عمیقاین نوع کاربردها ، مانند مثل یا تلمیح یا استعاره ی قرآنی دست نمی یابد و فهم کلام نویسنده یا شاعر برای او دشوار خواهد بود و یا از زیبایی و دلنشینی آن در نزد او کاسته خواهد شد.برای بهره بردن بیشتر از این مقولات در کلام شیخ احمد جامی به بررسی بیشتر این اثرپذیری ها در آثار شیخ جام در این پژوهش خواهیم پرداخت همین طور آیات پرتکرار در روضه المذنبین در مقایسه با مثنوی مولوی به عنوان عارفی دیگر در زمانی دیگر و اشتراکات و تفاوت های نگاه عارفانه ی آنان نسبت به آیات مشترک در این دو اثر بررسی خواهیم کرد. در تحلیلی که از آیات در روضه المذنبین شیخ احمد جامی انجام شد، آیات از حیث اثرپذیری درج، اثرپذیری واژگانی، اثر پذیری الهامی-بنیادی و اثرپذیری تلمیحی مورد بررسی قرار گرفت و در هر قسمت دریافت های عرفانی و ارتباط آن با متون ادبی فارسی از جمله مثنوی معنوی و کشف الاسرار میبدی ذکر شده است.