بررسی مثنوی تحمیدیه شیخ احمد جام از منظر کلیات و مضامین عارفانه

یکی از مفاهیم و مضامین فاخر و ارزشمندی که در متون نظم و نثر فارسی به چشم می خورد تحمیدیه است. آغاز تحمیدیه معمولا ستایش خداوند و بیان صفات الهی است و پس از آن با ذکر نکاتی در باب آفرینش موجودات و جهان ادامه می یابد و اغلب با توصیه و پند و اندرز به مخاطب و دعا و طلب خیر ختم می گردد. شیخ احمد جام از عارفان گرانقدر خراسان است که در یکی از مثنوی های خویش به حمد و توصیف و ستایش خداوند می پردازد. در این مقاله بنا داریم این تحمیدیه را از وجوه مختلف بررسی کنیم. بررسی تحمیدیه ها به صورت جداگانه در آثار تحقیقی چندان صورت نگرفته است. این جستار تحمیدیه شیخ جام را به عنوان نمونه ای از تحمیدیه های قرن ۵و۶ بررسی می کند و مضامین و درونمایه و ساختار آن را می کاود.