تحلیل عاملی مولفه های توسعه آموزش مجازی از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

هدف: توسعه آموزش مجازی در دهه های اخیر از سیاست های اصلی مدیران آموزش عالی است اما این امر مستلزم شناسایی الزامات وزیرساختهای توسعه ای است. این تحقیق با هدف بررسی مولفه های توسعه آموزش مجازی و میزان اهمیت انجام شده است.روش: این تحقیق در سال ۲۰۲۰ بر روی ۱۵۶ عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی ازطریق ایمیل و لینک پرسشنامه الکترونیکی بود. ابزار تحقیق پرسشنامه محق ساخته مبتنی بر مدل چهار وجهی بولمن و دیل( ۲۰۰۳ ) با ۳۲ سوال در چهار مولفه نیروی انسانی( ۹)، ساختار( ۸)، سیاسی( ۶) و نمادین( ۹) شد. روایی ابزار با CVI=۰/۹۱۴ و CVR=۰/۸۳ تایید شد و الفای کرونباخ کل پرسشنامه ۰/۹۶۹ شد و الفای کرونباخ کل پرسشنامه SPSS۲۴ تحلیل شد نتایج: در مجموع تعداد نمونه های پژوهش ۶۶ مرد و ۸۹ زن بودند ۱۸ ۱۱/۵% مربی ۸۰ ۵۱/۳% استادیار ۳۹، ۲۵% دانشیار و ۱۹ ۱۲/۲% استاد بودند. در آزمون تحلیل عاملی KMO=۰/۹۴۴ و معناداری کرویت بارتلت با P<۰/۰۰۰۱ کفایت نمونه و تناسب آزمون را تایید کردند. بر اساس نمودار Scree Polt و واریانس تبیین شده عامل ها به ترتیب چهار عامل فرهنگی، ساختاری، سیاسی واریانس تبیین شده عامل ها به ترتیب چهار عامل فرهنگی، ساختاری، سیاسی ۰/۵ و مقدار برازش پرسشنامه در نقطه ویژه ۱۲/۶۷% بود. در بیت گویه ها بیشترین بار عاملی به ترتیب به «نگرش مثبت به توسعه آموزش مجازی» ۰/۷۷۵ ، توانایی مزاکره و هدایت جلسات و نشستها برای جذب منابع ۰/۷۷۲ «اعتقاد و باور کلی اعضای هیات علمی به آموزش مجازی به عنوان عامل توسعه دهنده» ۰/۷۶۵ وجود زیرساختهای اساسی نظیر LMS ۰/۷۳۲ و همگرایی گروه و دانشکده در استقبال از نوآوری های آموزشی جدید ۰/۷۱۹ بود. نتیجه گیری: توسعه آموزش مجازی در دانشگاه مستلزم نگاه همه جانبه نگر در تامین زیرساختها و الزامات آموزش مجازی است. اماتوسعه فرهنگی و اصلاح باور و اعتقادات اعضای هیات علمی به آموزش مجازی به عنوان یک عامل توسعه ای اهمیت زیادی دارد و میتواند در توسعه سایر عوامل موثر باشد