چگونگی تقویت وبهبودیادگیری دانش آموزان در آموزش مجازی

فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی زندگی را در بسیاری از ابعاد آن دگرگون ساخته اند. از جمله این دگرگونیها تغییر در شیوه های سنتیآموزش است به گونه ای که نیاز به حضور فیزیکی در کلاس درس کاهش یافته است. اگر چه تا دیروز، آموزش تنها از وجود مربیان و معلمان بهره می گرفت و کتاب به منزله اصلی ترین منبع اطلاعاتی در آموزش محسوب میشد در حال حاضر وجود ابزارها، روشها و محیط های جدید آموزشی، شیوه های جدیدی را به وجود آورده است. از جمله این شیوه ها آموزش مجازی( الکترونیکی) که ازمان شیوع بیماری کرونا بسیارموردتوجه قرار گرفت است که به طور معمول در آن به نقش بنیادی آموزشگر بی توجهی می شود و تصور بر این است که معلم در این نظام به اندازه آموزش سنتی اهمیت ندارد. این در حالی است که کمیت و کیفیت یادگیری فراگیرندگان و استفاده اثربخش و کارآمد از تجهیزات و وسایل گوناگون، وابسته به میزان فعالیت آموزشگر و نگرش ها و مهارت های اواست. جامعه آماری پژوهش حاضر، پژوهشهایی است که در ۱۵ سال اخیر در حوزه آموزش مجازی (الکترونیکی)در داخل و خارج ایران صورت گرفته است. از مجموع ۲۲ مقاله ای که متناسب با ارتباط موضوعی دادهها مورد مطالعه قرار گرفت، تعداد ۱۵ نمونه غربالگری و انتخاب شدندو بعد از کدگذاری باز، محوری و گزینشی، مفاهیم و مقوله ها استخراج شدند و در نهایت بر اساس این مولفه های استخراج شده الگویی رسم شد. بر اساس یافته های این پژوهش، بهترین روش برای بهتر شدن آموزش مجازی وتقویت یادگیری دانش آموزان استفاده درستو بهینه از ابزارهای فناوری در دسترس و ایجاد تعامل با دانش آموزان در فضای مجازی می باشد.در این پژوهش سعی شد با استفاده از راه حلهای مختلف که با مطالعات و بررسیهای متنوع به آنها دست یافته شد،وبه صورت پیشنهاد مطرح شد،تابرای افزایش وبهبودسطح یادگیری دانش آموزان بتوان کمکی کرد.هدف تحقیق حاضربررسی راه های افزایش وچگونگی بهبود یادگیری دانش آموزان درآموزش مجازی است.