بررسی عوامل موثر در توسعه ی رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان چابهار

هدف اصلی پژوهش حاضر عوامل موثر در توسعه ی رشد اخلاقی دانش آموزان ابتدایی آموزش و پرورششهرستان چابهار است که به صورت توصیفی- همبستگی در اردیبهشت ۱۴۰۱ طی یک پرسشنامه محقق ساخته سه سوالی ۴ گزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۶۵۴وجامعه آماری کل دانش آموزان ابتدایی و انتخاب ۶۵۴ نفر به عنوان نمونه آماری به شیوه ی تصادفی انتخاب می شوند. ارزشهای اخلاقی مانند مسئولیت پذیری ،احترام به حقوق دیگران ، همکاری ، صداقت ، شجاعت و مهارتهای ارتباطی باید در مدرسه برنامه ریزی گردد و مانند سایر دروس به طور مستقیم درکلاس و مدرسه تدریس شود. این ارزشها و رفتارهای منطبق با آن در انسان ذاتی و خودانگیخته نیست ،بلکه در طی رشد کودک و در اثر ارتباط با بزرگسالان باید آموخته و درونی گردد. اینکهآموزش و پرورش در تربیت نیروی انسانی آینده نقش زیربنایی دارد ، بر کسی پوشیده نیست کودک در آغاز ارزشهای اخلاقی را در خانواده می آموزد و پس از ورود به اجتماع و قرار گرفتن در گروه های مختلف با ارزشهای گوناگون مواجه می شود و همین امر اغلب او را دچار تضاد و دو دلی می کند .درنتیجه گاهی اوقات ارزشهای اخلاقی قبلی را تغییر می دهد .براساس استنباط های انجام شده می توان نتیجه گرفت که توجه به آراستگی ظاهر،شادابی و نشاط،جامعه پذیری،تعهدکاری همبستگی مثبت ومعنی داری وجود دارد بنابراین سوال اصلی پژوهش دارای جواب مثبت است پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی عوامل توسعه رشد اجتماعی توجه شود.