بررسی ویژگی های رفتاری در بیماران اوتیسم

اوتیسم یکی از اختلالات نافذ رشد است که خودش را در سال های اولیه کودکی نمایان می کند. این اختلال در بیماران اوتیسم باعث می شود که مغز نتواند در زمینه رفتار های اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند و مانع او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران می شود. کودکان اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، رفتار های اجتماعی، فعالیتهای سرگرم کننده و بازی و همچنین تعامل با محیط اطراف خود دارای مشکل هستند. از آنجایی که محیط یکی از عوامل مهم بر روحیه انسان است و باید با نیاز های اساسی و کلی انسان هماهنگ گردد و بهتفاوت های افراد اهمیت دهد و همچنین بتواند پاسخگوی نیاز های متفاوت آنها باشد، فراهم کردن شرایط محیطی مناسب برای بیماران اوتیسم یکی از دغدغه های مهم به حساب می آید. این بیماران در حواس پن جگانه خود دچار اختلال هستند و محیط های پیرامون آن ها بر رویشان تاثیر می گزارد. در نتیجه با توجه به شرایط روحی آن ها، طراحی مناسب محیط می تواند به رشد فکری و ارتقا سلامت آنها کمک کند. اختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی، ارتباطات و وجود رفتارها تکرار و قالبی مشخص شده است. به خاطر مشکلات فراوان این بیماران ، خانواده ها ایجاد می کند. هدف از پژوه حاضر، بررسی ویژگی های رفتاری در بیماران اوتیسم بوده است