پیش بینی کمال گرایی بر اساس تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی در دانشجویان

کمال گرایی به عنوان یک پدیده کم وبیش ناشناخته و ناسازگار تعریف گردیده و دیدگاه های ابتدایی، بر کمال گرایی به عنوان ویژگی تک بعدی تاکید داشته اند، ولی دیدگاه های اخیر، کمال گرایی را به عنوان خصوصیتی چند بعدی می دانند. با توجه به اهمیت ویژگی کمالگرایی در دانشجویان، پژوهش حاضر با هدف پیشبینی کمالگرایی بر اساس تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه قم ۱۴۰۱-۱۴۰۰ انجام شد. در این تحقیق، روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه ی آماری، شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه قم به تعداد ۵۴۸۵ نفر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، با استفاده از فرمول کوکران، ۳۵۸ نفر از دانشجویان در حال تحصیل، به عنوان نمونه انتخاب گردید که از این تعداد تنها ۲۹۶ نفر بطور کامل به پرسشنامه ها پاسخ داده اند و مابقی ریزش داشته اند. جهت گردآوری اطلاعات، دانشجویان پرسشنامه های کمال گرایی تری شورت و همکاران (۱۹۹۵)، خود تمایزیافته اسکورن و اسمیت (۲۰۰۳) و خودتنظیمی پنتریج و دی گروت (۱۹۹۰) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده های این پژوهش از روش آماری رگرسیون گام به گام و آزمون همبستگی پیرسون در نرمافزار SPSS ویرایش ۲۳ استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد، بین تمایزیافتگی خود، خودتنظیمی و کمال گرایی ارتباط معناداری وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که ۳۵ درصد از تغییرات متغیر کمال گرایی منفی میتواند توسط متغیرهای تمایزیافتگی خود و خودتنظیمی تبیین شود (۰/۰۱> p). بنابراین، با توجه به وجود اهمیت روز افزون فعالیت ها و تصمیم گیری قشر جوان در جامعه، توصیه می شود که دانشجویان با آگاهی ذهنی از فعالیت های خود و همچنین تلاش برای تصمیم گیری عقلانی با وجود فشارهای وارد شده از موقعیت عاطفی، بتوانند بر کمال گرایی خود فائق آیند و بدانند تلاش حتی اگر کامل نباشد، باز هم ارزشمند است. به همین دلیل، بررسی تمایزیافتگی و خودتنظیمی در پیشبینی کمالگرایی در دانشجویان ضرورتی موکد است