تحلیلی نظامند بر مفهوم و محتوای قانون اساسی

امروزه برخورداری از قانون اساسی از شاخص ترین ویژگی های جوامع مدرن است. هر جامعه سیاسی دارای قواعدی است که حدود اختیارات قوای حاکم و مقررات حاکم بر روابط سیاسی افراد در رابطه با دولت و نهادهای سیاسی کشور را در خود جای میدهد و از این طریق حقوق و آزادی های سیاسی و بنیادین مردم نیز میگویند. در حقیقت قانون » قانون اساسی … که از اصول مهم دموکراسی است حفظ میشود که به آن اساسی به هنجارهای بنیادین و انتظام بخش یک جامعه سیاسی اطلاق میشود که در آن، ضمن تاکید ویژه بر حقوق و آزادی های اساسی شهروندان، به تبیین ساز و کار نهادها و قوای حاکم بر جامعه پرداخته میشود. قانون اساسی یکی از کلیدی ترین مفاهیم در حقوق عمومی است که در آن هم نهادهای قدرت و رابطه آنها با هم مشخص می شود و هم حقوق و آزادی های بنیادین مردم تضمین می گردد. با این حال مفهوم قانون اساسی در کشورهای مختلف با توجه به ساختار سیاسی و تجربه های تاریخی آن متفاوت است. در ایران پس از انقلاب سال ۵۷و با سقوط رژیم پهلوی، استقرار و برپایی یک نظام جدید با اهداف و آرمانهای جدید مستلزم تدوین سندی راهبردی و قاعده مند به نام قانون اساسی بود. در جهت تنظیم این سند مهم، از نخستین گامهای شکل گیری قانون اساسی تا تصویب مجلس بررسی نهایی قانون اساسی و تایید از سوی مردم، احزاب، جمعیت ها، افراد و گروه های مختلف چه در متن و چه در حاشیه نقش ایفا نمودند.