بازتاب جلوه های اشک در شعر خاقانی شروانی و نظامی گنجوی

موضوع پژوهش حاضر «جلوه های اشک در شعر خاقانی شروانی و نظامی گنجوی» استه که با هدف تبیین جلوه های مذکور در شعر این دو شاعر نامی انجام شده و از آنجایی که اشک خالص ترین نمود حالات مختلف انسانی (نظیر غم، اندوه، شادی، هیجان،استرس و...) بوده، در نزد شعرا و اهل فن جایگاهی ویژه پیدا کرده است؛ در این راستا ضروری می نماید که در شعر دو شاعر پرآوازه تاریخ ادبیات ایران یعنی «خاقانی شروانی» و «نظامی گنجوی» بررسی شود. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی انجام و اطلاعات آن با استفاده از منابع کتابخانه ای گردآوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که نظامی گنجوی برای نشاندادن نهایت غم و اندوه، اشک را دارای طعمی تلخ تصور می کند که از عمق وجود انسان سرچشمه می گیرد؛ در حالی که بررسیدیوان خاقانی شروانی نشان می دهد تصاویری که این شاعر بر پایه اشک ساخته است، در واقع نمایانگر حالات درونی و تلاطماتروحی وی است، به طوری که کمتر آرایه ای را میتوان یافت که بر پایه اشک ساخته شده باشد، ولی از غصه و اندوه درونی شاعرحکایت نکرده باشد.