پزشکی از راه دور از دیدگاه حقوقی

در طول دهه های اخیر، شاهد یک جهش قابل ملاحظه در کیفیت خدمات مراقبت پزشکی از سوی سازمان های مسیول ومتخصصین امر بوده ایم .پزشکی از راه دور یکی از روش های ارائه خدمات بهداشتی درمانی است با استفاده از فناورینوین و تجهیزات مدرن می باشد این فناوری چهره نوینی از طبابت است که در زمینه های گوناگون می تواند یاری رسانطبقات مختلف جامعه بشری باشد. هدف اولیه این فناوری، حمایت از بیماران در معرض خطری بود که به دلایل مختلفدسترسی سریع و به موقع به امکانات خاص پزشکی برای آنها مقدور نیست. . پزشکی از راه دور خدمات گسترده ای نظیرمشاوره از راه دور، رادیولوژی از راه دور و جراحی از راه دور را در بر میگیرد. اهم خطراتی که بیماران را در استفاده ازپزشکی از راه دور تهدید میکند، کنجکاوی افراد، سوءاستفاده هکرها و گروه های تروریستی در این زمینه است.این افراد بهطرق مختلف از قبیل دسترسی و افشای اطلاعات سلامت اشخاص، جعل عناوین خاص پزشکی، خرابکاری در سیستم هایالکترونیکی، انتقال ویروس به شبکه های اینترنتی و استماع غیرمجاز ارتباطات، در پی اجرای مقاصد نامشروع ذهنی،اقتصادی یا سیاسی خویش هستند.ارائه خدمات پزشکی از راه دور به بیماران، نیازمند کسب رضایت آگاهانه آنان از نحوهارائه خدمات، روش درمان و میزان خطرات احتمالی این روش است. ارائه کنندگان خدمات تله مدیسین گاه پزشکان و گاهمراکز درمانی هستند. از این رو در این مقاله به بررسی پزشکی از راه دور از دیدگاه حقوقی پرداخته شده است.