تاثیر تئاتر بر فرایند یادگیری موثر و غلبه بر کم رویی دانش آموزان

در هر جامعه درصد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان بدون آن که تمایلی داشته باشند، ناخواسته خودشانرا در حصاری از کمرویی محبوس میکنند و شخصیت واقعی و قابلیت های ارزشمند ایشان در پس توده ای از ابرهایتیره کمرویی، ناشناخته میماند. پدیده کمرویی در بین بزرگسالان بسیار پیچیده تر است و چنین پیچیدگی در اغلبموارد، نیازهای درونی، تمایلات، انگیزه ها، هدف ها، برنامه های شغلی و اجتماعی فرد را به طور جدی متاثر و دگرگونمیکند. هدف این مقاله، بررسی میزان تاثیر مشارکتهای گروهی بر روند رشد و مهارت آموزی و یا به عبارتی دقیق تر،تاثیر تئاتر بر فرایند یادگیری موثر و غلبه بر کمرویی دانش آموزان است و این مقاله از نوع علمی مروری و به روشجمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و توصیفی می باشد. نتایج این مقاله نشان میدهد، شرکت دادن کودکان درفعالیتهای گروهی تئاتر درمانی به مثابه وسیله آموزشی و یک طرح کمکی-پرورشی موجب توسعه توانایی ها در قلمروزندگی فردی-اجتماعی و مسئولیت پذیری در محیط زندگی میشود. همچنین توجه کردن به خواسته های کودک وبرآورده کردن این نیازها به صورت نمادین در تئاتر درسی، تشویق کودک برای خودبازنمایی و بیان خود، فرافکنی درآینده و شناخت و آگاهی بر توانایی های خود از دیگر عوامل موثر بر یادگیری است. با توجه به این مسئله که مهمترینوجه تمایز تئاتر درسی نسبت به سایر روشهای آموزشی و درمانی در عملی و اجرایی بودن آن است و بخش عمده ایاز اطلاعات ازطریق صحبت و عمل کردن به حافظه سپرده می شود. بنابراین آموزشهای داده شده در خلال جلساتتئاتر درسی، بیشتر ماندگار میشود و همین مکانیسم باعث تاثیر دروس آموخته شده در اجتماع میشود.