تحلیل بهینگی فرایند تضعیف در گویش شیرازی

هدف پژوهش حاضر بررسی فرایند واجی تضعیف شامل: حذف، سایش شدگی و ناسوده شدگی در گویش شیرازی در چارچوب نظریهبهینگی (پرینس و اسمولنسکی، ۱۹۹۳) است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام گردید. داده های این پژوهش با استفاده از ضبط گفتار ۸ گویشور بومی (۴ مرد و ۴ زن در رده های سنی ۴۰ - ۸۵ سال)، منابع موجود در گویش شیرازی و شم زبانی نگارندهگردآوری شده اند. در توصیف و تحلیل داده ها، محدودیت های حاکم در صورت بهینه هر یک از فرایندها تبیین شده اند. بررسی داده هانشان می دهد که در این گویش، فرایند حذف همخوان در جایگاه پایانی صورت می گیرد. همچنین تبدیل همخوان انسدادی ملازیواک دار به سایشی ملازی بی واک نیز بسیار رایج است. ناسوده شدگی همخوان ها در جایگاه های آوایی خاصی نیز اعمال می شود.