ادبیات بومی و بومی گرایی

ادبیات بومی ، ادبیاتی است خاص یک منطقه و اقلیم ، و در برابر فرهنگ عام گرا ، از یک فرهنگ خاص تبعیت می کند.این نوع ادبیات معانی مختلفی دارد ؛ از جمله : خالص ، بکر. مواد اولیه ی این نوع ادبیات برگرفته از محیط و بیانگر شاخصههای جغرافیایی (آب و هوا، اقلیم و ..) ، اقتصادی ، فرهنگی- اجتماعی (آداب و رسوم ، زبان ، اعتقادات) می باشد. عام ترین معنی بومی گرایی بازگشت به سنت ، فرهنگ ، آداب و رسوم بکر ماقبل مدرنیته شدن است. اولین بار ادبیات بومی درزمان رضا شاه و با اشعار نیما پا به عرصه ی شعر نهاد.