تحلیل معناشنا سی واژه ملک در قرآن کریم

واژه ملک در قرآن کریم به معنای فرمانروایی و مالک و صاحب و پادشاه به کاررفته است که درخصوص خداوند به معنای مالک و فرمانروای مطلق هستی است. اعتقاد به مالکیت مطلق خداوند و وحدانیت او،توحید در مالکیت بوده و از اقسام توحید نظری است. در بسیاری از آیات قرآن کریم به این وحدانیت درمالکیت تحت واژه ملک اشاره و تبیین شده است. خداوند مالک و سرپرست مطلق جهان هستی است کهمالکیت آن بالاصاله بوده و حق هرگونه تغییر و تصرف در ملک خود را داراست. در این مقاله به وجوه معناییواژه ملک در قرآن تحت عنوان معناشناسی واژه ملک ، به مشتقات اسمی، فعلی، مترادفات و متضادها به روشتوصیفی- تحلیلی با توجه به نظر علامه طباطبایی درآیات موردبحث میپردازد که با ارزیابی و بررسی کلی آیات در معنای ملک و مشتقات آن ، گواه از توحید مالکیت خداوند و فرمانروایی و صاحب حقیقی جهان هستی کهدارای نفوذ و اعمال قدرت در ملک و ملک خویش و تدبیر در آن را به نحو تام داراست. و در بعض دیگر آیاتاشاره به حکمرانی انبیاء الهی و یا پادشاهان دارد.