بررسی یک غزل سعدی از دیدگاه صورت گرایی روسی

صورتگرایان برای شناخت یک اثر تنها به خود آن می پرداختتند. آنها با تمرکز بر روی اثرادبی، به جای شناخت تفکرات نویسنده یا دیگر حواشی خود متن را هدف مطالعه قرارمی دادند. این نگرش باعث شد به کنکاشت در شاهکارهای ادبی بپردازند و به دنبال کشفعواملی باشند که به یک متن ادبیت میبخشد. در این پژوهش سعی شده تا با کمک گرفتن ازمفاهیمی چون «آشنایی زدایی»، «هنجارگریزی» و بررسی آرایه های لفظی و معنوی، غزلی از سعدی نقد شود. این بررسی نشان میدهد که وی از عنصر آشنایی زدایی در کاربرد انواع آرایه های لفظی و معنوی بسیار بهره برده است.