حلال و حرام از منظر فقه و حقوق اسلامی و تاثیر آن بر تربیت فرزندان

خوراک انسان همانند دانهای است که در زمین کشاورزی به بار مینشیند. اگر حلال و پاکیزه باشد، اثر آن در بدن آشکارخواهد شد و از همه اعضا و جوارح چنین آدمی جز نیکی نخواهد تراوید. در مقابل، الگو آن خوراک، پلید و حرام باشد،قلب را کدر و تیره خواهد کرد. از این رو غذا بر روی جسم و روح انسان اثر میگذارد. اسلام نیز با کنکاش در هر دوموضوع به انسانها میگوید که غذای طیب و حلال بخورند. برای نمونه، خداوند فرموده است: ای مردم! از آنچه در زمین،حلال و پاکیزه است، بخورید و از برنامه های شیطان پیروی نکنید که دشمن آشکاری است.) ۱(. همچنین بارها انسان را ازخوردن مال حرام باز میدارد، آنجا که میفرماید: آنان که ربا میخورند، برنخیزند مگر مانند آن که به وسوسه و فریبشیطان، دیوانه و بیخرد شده باشند. اینان چون در مال حرام غوطه ورند، می گویند: معامله و ربا فرق ندارد، حال آن کهخداوند، داد و ستد را حلال و ربا را حرام کرده است. هرکس پس از آن که پند و اندرز کتاب خدا به او برسد، از این کارحرام دست بردارد، خدا از گذشته او درمیگذرد و فرجام کارش با خدا است و کسانی که از این کار زشت خود دستنکشند، اهل جهنم اند و در آنجا جاوید خواهند ماند.) ۲(. قرآن مجید در سوره ی قصص، هنگام بیان داستان کودکیموسی)علیه السلام(میفرماید: ما از پیش، شیر همه ی زنان شیرده را بر او حرام کرده بودیم. خواهرش گفت: آیا میخواهیدشما را به خاندانی راهنمایی کنم که سرپرست این کودک باشند، خانوادهای که خیرخواه این کودک هستند؟ ) ۳(. این آیهکریمه در ظاهر میگوید ما شیر زنان شیرده را بر موسی )علیه السلام( حرام کردیم تا بدین وسیله او را به مادرش برگردانیم.پیام باطنی این آیه آن است که اگر قرار است موسی (علیه السلام) در آینده بساط فرعون و فرعونیان را برچیند و در کوهطور با خدای خود سخن گوید، باید از همان آغاز، لقمه حلال بخورد.