نقش و عملکرد شوراها در توسعه روستاهای بخش مرکزی شهرستان شهریار

یکی از امور مهم زندگی انسانی در جوامع امروزی، برنامه ریزی و توسعه روستایی است که در سالهای اخیر بر اهمیت نقش مردم در این زمینه افزوده شده و مشارکت آنها در فعالیت های توسعه روستایی و برنامه ریزی مورد تاکید قرار گرفته است.بر همین اساس اصل تمرکز زدایی و واگذاری برخی امور به مسئولان محلی و مردم به عنوان راهبردی اساسی، وجهه نظر حاکمیت دولت مرکزی قرارگرفته و قانون اساسی با قبول نظام شورایی در کشور، بر آن صحه گذاشته است. در پژوهش حاضر سعی شده است که عملکرد شوراهای اسلامی روستایی در دوره سوم آن، در دو حیطه رفع مشکلات مردم و افزایش مشارکت آنها، در روستاهای بخش مرکزی شهرستان شهریار، از دیدگاه مردم و اعضای شوراها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. در این رساله، برای تبیین موضوع مورد بحث، با استناد به اسناد کتابخانه ای و کتب دانشگاهی به بررسی مفاهیم مشارکت، تمرکزگرایی، مدیریت و ... پرداخته شده است. همچنین برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، در رابطه با بررسی عملکرد شوراهای اسلامی روستایی، از روشهای پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این پژوهش بیانگر این موضوع است که شوراهای اسلامی روستایی علیرغم اعتقاد و اعتماد حدودی مردم روستایی به آنها، در زمینه توانایی توسعه و بهبود وضع روستاها به دلایل متعددی از جمله عدم اجرای حدودی وظایف و اختیارات خود، ناآشنا بودن با مقوله مشارکت، عدم حمایت جدی دولت، عدم همکاری مسئولین محلی با شوراها و ... فاقد کارایی های لازم میباشند.