شکوفایی و رشد انسان با رزق طیب

مقدمه: حیات از جانب خداوند به همه موجودات داده شده است. بنابراین در تداوم آن، نیازمند اسبابی هستند. مطلق اسبابی کهموجودند و به تبع آن، انسان برای ادامه حیات خویش به آنها محتاج است، به نام رزق شناخته میشود. طبق برخی تعاریف، »رزق« ، بخشش مدام و پیوسته است که زمانی دنیوی و گاهی اخروی است و البته گاهی به نصیب و بهره نیز، رزق اطلاق شده است و همچنین به غذایی که وارد معده شده و با آن تغذیه میشود نیز رزق گویند. »رزق« در فرهنگ قرآن و روایات، به معنای تامین کننده حیات است و بسته به نوع حیات، جنس رزق نیز متفاوت است.مواد و روشها: این پژوهش مطالعه درون دینی است که با بررسی متون دینی، قرآن کریم و سنت، مسائل موجود در زمینه رزق حلال و طیب را مورد بررسی و تحلیل قرار میدهد وشناخت مطالعات انجام شده، معناشناسی طیب و طبقه بندی و تبیین عبارات مرتبط با واژه رزق طیب را انجام شد.یافته ها و نتیجه گیری: . بعضی از مفسرین، ذکر قید حلالا برای رزق را، دال بر این دانسته اند که رزق هم شامل حلال میشود و هم حرام؛ وگرنه ذکر این کلمه، لغو بود. اما اینچنین نیست؛ بلکه حلالا«» ، قید توضیحی است که با مقیدش مساوی است، و نکتهای که در ذکر آن است، این است که اشاره کند به اینکه حلال و طیب بودن روزی، عذر برای کسی که بخواهد پیرامون رهبانیت بگردد، باقی نمیگذارد. پس رزقی که از جانب خداوند بخشیده و مقدر میشود، در اصل حلال است ولی انسانها به واسطه کسب و بیع غیر صحیح و مبادلات فاسد و اعمال حرام، بخشی از آن را به صورت حرام درمیآورند. آنچه انسان در راه حرام مورد بهره برداری قرار میدهد، رزق خدا نیست و نباید وسیله معصیت را به خدا نسبت داد، برای اینکه خود خدا، معاصی بندگان را به خود نسبت نداده و تشریع عمل زشت را از خود نفی نموده و فرمود:قل ان الله لا یامر بالفحشاء، ا تقولون علی الله ما لا تعلمون اعراف/ ۲۸میتوان گفت مراد از حلیت و طیب، این است که رزق، طوری باشد که طبع بشر از آن محروم نباشد، یعنی طبع آدمی آن را پاکیزه بداند واز آن خوشش آید، و ملاک حلیت شرعی هم همین است