پیشنهاد و بررسی ریشه شناختی چند واژه از هنگامه هخامنشیان در کتیبه ها و گل نبشته های ایلامی ، آرامی و بابلی بر پایه ایران پژوهی نوین

با خواندن و ریشه شناسی کتیبه ها و گل نبشته های ایلامی ، آرامی و بابلی ای که در هنگامه هخامنشیان نوشته شده اند، دریچه نوینی برای بیشتر شناخته شدن چگونگی زندگی ایرانیان باستان در زمینه های گوناگون مانند جهانبینی ، دین ، دانش و فن آوری باز شد که هر کدام شان می توانند رازهای بسیاری را برای ما رازگشایی کنند. در این کتیبه ها و گل نبشته ها پر از نامها و واژههایی هستند که ریشه در زبانهای ایرانی باستان مانند اوستایی ، مادی و ایرانی هخامنشی (پارسی باستان) دارند. از این روی پرداختن به این واژهها از اهمیت بسیار بالایی در ایران پژوهی نوین برخوردار است و می بایست با تیزبینی فراوان به آنها پرداخته شود تا رازهای بیشتری از ایران باستان را برای ما آشکار کنند. در این نوشتار بر پایه ایران پژوهی نوین برای پیشنهاد و بررسی ریشه شناختی واژههای مورد نظر از دیگر گواههای ایرانی مانند اوستا، بن دهشن و دینکرد بهره بایسته گرفته خواهد شد.بدین معنی که برای برخی نامها و واژهها پیشنهادهای نوین داده خواهد شد و برای برخی دیگر از آنها نیز چرایی های (دلایل ) بیشتری از گواههای ایرانی آورده می شود تا درستی شان بیش از پیش استوار گردد. هم چنین می توان نشان داد که در نسک های ایرانی میانه نیز رازهای پیشا مادی -هخامنشی فراوانی می توان یافت و اینکه تا کنون ارزش تاریخی این نسک ها را تا هنگامه ساسانیان پایین می آورده اند نادرست بوده است .