ساختارشکنی در شعر نو و مکتب مدرنیسم (بررسی تطبیقی سه اثر از نیمایوشیج ، بدر شاکرالسیاب و تی .اس.الیوت)

ادبیات تطبیقی ، دانشی مستقل و گسترده است که به بررسی تطبیقی ادبیات ملل و اقوام مختلف جهان می پردازد. بررسی تاثیر آثار ممتاز ادبی مبتنی بر تمایز زبانی از رویکرد های مهم ادبیات تطبیقی است که در مکتب فرانسه بر آن تاکید شده است . نیما یوشیج ، از برجسته ترین شاعران معاصر در ادبیات فارسی است . او با تحولی که در شعر سنتی فارسی به وجود آورد، عنوان پدر شعر نو را به خود اختصاص داد؛ او در ا شعارش به مضامین مختلفی مانند طبیعت ،جامعه ، وطن ، آزادی پرداخته ا ست . تی .اس الیوت نیز نماینده ی شعر نو و مدرن در ادبیات انگلیس است ، که با ساختارشکنی و دورریختن مرسومات هنری به شعری نو دست زده است که در زمره ی پیروان مکتب مدرنیسم جای میگیرد. بدرشاکر السیاب هم تحولی در شعر کهنه ی عرب ایجاد می کند و با برهم زدن قافیه و وزن شعر، خواننده را بر لذت بردن از محتوا و م ضمون شعر ترغیب میکند.این پژوهش که به برر سی سه اثر منتخب از این افراد می پردازد، به شیوه تو صیفی - تحلیلی ، تلاش می کند به این پر سش پا سخ دهد که در این آثار، مهم ترین مولفه های نمود مدرنیسم کداماند؟ و وجوه مشترک و متفاوت بین این سه اثر چیست ؟ یافته ها حاکی از آن است که »گرایش به جهان درون شخ صیت ها«، »جریان سیال ذهن «، »ک شمکش درونی و تنهایی «، » شیوه متفاوت طبیعت نگری « و » توجه به م سائل روز« به صورت نمادین ، از مهم ترین مولفه های نمود مدرنیسم در آثار مورد بحث هستند.