تبیین روش های شخصی سازی فرآیند یاددهی- یادگیری در سیره تربیتی امام رضا(ع): رویکرد تحلیل محتوا

توجه به تفاوت های فردی فراگیران و شخصی سازی فرآیند آموزش متناسب با آن از مهم ترین بحث های آموزشی در قرن حاضر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر شناسایی روش های یاددهی – یادگیری است که امام رضا(ع) در زمینه شخصی سازی فرآیند یادگیری مورد استفاده قرار می داده اند. پژوهش حاضر از روش تحلیل محتوای کیفی براساس رویکرد گال و همکاران(۱۹۹۴) جهت مشخص کردن روش های تربیتی امام رضا(ع) در فرآیند شخصی سازی یادگیری استفاده کرده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه پژوهش ها و اسناد در این زمینه بوده است با توجه به هدف پژوهش نمونه گیری انجام نشده و کلیه اسناد جامعه آماری مورد تحلیل قرار گرفته اند. بدین منظور واحد تحلیل؛ تمامی جملات، پژوهش ها و اسناد مکتوب در این زمینه می باشد. ابزار پژوهش فیش، چک لیست ها و فرم های محقق ساخته بوده است. برای تفسیر و تحلیل داده ها از روش تحلیل – توصیفی استفاده شده است. بر اساس یافته ها روش-های شخصی سازی فرآیند یاددهی- یادگیری فراگیران را می توان در ۳ بعد کلی شامل؛ رویکرد-شناختی(مشتمل بر روش هایی چون؛ پرسش و پاسخ، تسامح، جدال احسن، امر به معروف و نهی از منکر، مناظره با توجه به منطق، روش بصیرت دهی، روش استدلالی و آموزش انفرادی)؛ رویکرد عاطفی(مشتمل بر روش هایی چون؛ محبت و مهرورزی، تشویق و تبشیر و موعظه) و رویکرد رفتاری( مشتمل بر روش هایی چون؛ روش الگودهی) تقسیم کرد. توجه به این روش ها در آموزش افراد و فراهم کردن زمینه هایی برای متناسب سازی هر کدام از این روش ها با استعدادهای فراگیران می تواند زمینه بهبود فرآیند یادگیری را فراهم آورد.