اثر تلقیح با باکتری های محرک رشد و قارچ شبه میکوریز بر برخی صفات رشدی و عملکرد اسانس بادرشبو (Dracocephalum moldavica L.) تحت تنش کم آبی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 101
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-30-4_007
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
چکیده مقاله:
اهداف: بررسی اثر تلقیح با باکتریهای محرک رشد و قارچ شبهمیکوریز تحت تنش کمآبی بر برخی صفات رشدی و عملکرد اسانس بادرشبو از اهداف مهم این پژوهش می باشد. مواد و روش ها: آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال ۱۳۹۶در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا شد. عامل اول تنش کمآبی بر اساس ظرفیت مزرعهای در چهار سطح شامل شاهد بدون تنش کمآبی (۱۰۰-۸۵ درصد ظرفیت زراعی)، ۸۵-۷۰ درصد ظرفیت زراعی، ۷۰-۵۵ درصد ظرفیت زراعی، ۵۵-۴۰ درصد ظرفیت زراعی و عامل دوم تلقیح بادرشبو با میکروارگانیسمهای مختلف شامل اینتروباکتر، سودوموناس، آگروباکتریوم، قارچ شبه میکوریز و شاهد (عدم تلقیح) در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمایش نشان داد که اثر تنش کمآبی و تیمار تلقیح بر تمام صفات مورفولوژیکی بادرشبو معنیدار بود. با افزایش تنش کمآبی ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، طول سرشاخه اصلی، تعداد چرخه گل در ساقه اصلی، درصد و عملکرد اسانس به طور معنیداری کاهش یافتند. بالاترین عملکرد خشک سرشاخه گلدار (۴۱/۲ گرم در گلدان) تحت تیمار بادرشبو با انتروباکتر بدست آمد. بیشترین عملکرد پیکره رویشی (۵۹ گرم در گلدان)، درصد اسانس (۳۲/۰ درصد) و عملکرد اسانس ( ۱۹/۰ گرم در گلدان) تحت تیمار تلقیح با آگروباکتریوم حاصل شد. نتیجه گیری: به طور کلی تیمارهای تلقیح با قارچ شبهمیکوریز و آگروباکتریوم، از نظر صفات عملکرد پیکره رویشی و عملکرد اسانس در شرایط تنش متوسط کمآبی (۷۰-۵۵ درصد ظرفیت زراعی) بهتر عمل کرده و میتوانند به عنوان تیمارهایی برای کاهش کابرد کودهای شیمیایی در تولید پایدار بادرشبو توصیه شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پریسا زعفرانی معطر
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمدرضا شکیبا
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمد رضا ساریخانی
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :