مبنای ضررهای جمعی در مسئولیت مدنی

هرجا که مسئولیت مدنی پا به عرصه وجود می گذارد باید بدنبال ردپائی از اخلق بود، لیکن این دومسئولیت با هم دارای وجوه افتراقی هستند، مسئولیت اخلقی درونی بوده و جنبه شخصی دارد، حال آنکهمسئولیت مدنی بیرونی و جنبه ی نوعی دارد، برای تحقق مسئولیت مدنی رکن اصلی ضرر است حال آنکهدر مسئولیت اخلقی ممکن است ضرری ایجاد نگردد، ضمانت اجرای مسئولیت مدنی را دولت به عهده داردحال آنکه مسئولیت اخلقی از آن بی بهره است.همچنین مسئولیت مدنی و کیفری دارای نکات مشترک وافتراقی می باشند اما هدف اصلی مسئولیت کیفری تنبیه و اصلح مجرم است حال آنکه در مسئولیت مدنیهدف جبران ضرر و زیان ایجاد شده است در خصوص مسئولیت مدنی تاکنون نظریه پردازان دیدگاه هایمتفاوتی را مطرح نموده اند که امروزه مبنای تشخیص در شناخت عامل ورود زیان شناخته شده، که میتوان به عنوان نمونه نظریه ی تقصیر، نظریه ی خطر ونظریه تضمین حق را نام برد.در نظریه ی تقصیرهمانگونه که از نامش پیداست عامل ورود زیان را شخصی دانسته که مرتکب تقصیر شده، و بین زیان و عملارتکابی رابطه ی علت و معلولی و جود داشته،لیکن دراین موردباراثبات تقصیر بعهده ی زیاندیده است اما درنظریه ایجاد خطر استدلات متفاوتی در این زمینه وجود دارد چرا که صرفا و به محض اینکه زیان مستقرگردد کافی است تا عامل ورود زیان مکلف به جبران خسارت باشدبرعکس مورد قبلی دراینجازیاندیده ازاثباتتقصیرمعاف است. اما از آنجا که هر دو نظریه در قله ی افراظ و یا دامنه ی تفریط قرار دارند نظریه ی سومیتاسیس که اگر زیان مادی بوده از نظر تقصیر حمایت و در صورتی که از نوع جسمی و جانی باشد ازمسئولیت بر مبنای خطر طرفداری کرده است. برای تحقق مسئولیت مدنی ارکانی در نظر گرفته شده که میتوان از وجود ضرر فعل زیانبار و رابطه سببیت نام برد که وجود هر سه مورد در تحقق زیان لزم است تا.عامل زیان را بتوان ملزم به جبران خسارت نمود