طراحی الگوی توانمندسازی کارکنان در شرف بازنشستگی (مورد مطالعه : صنعت برق ایران)

بازنشستگی در مرحله ای از چرخه زندگی اتفاق می افتد که ظرفیت سازگاری افراد با شرایط جدید زندگی، به دلیل کاهش در سرمایه ها و منابع شخصی محدود می شود. وقتی که در آستانه بازنشستگی فرد برای وی برنامه ریزی شود، او به راحتی با آن روبه رو می شود، در این راستا یکی از اقداماتی که می تواند توسط سازمان ها انجام شود توانمندسازی کارکنان در شرف بازنشستگی است. از این رو هدف اصلی این تحقیق، شناسایی سازوکارهای توانمندسازی کارکنان در شرف بازنشستگی و روابط میان آن ها و در نهایت ارائه الگوی توانمندسازی کارکنان در شرف بازنشستگی صنعت برق ایران می‎باشد. با توجه به ماهیت موضوع، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی و با استراتژی داده بنیاد انجام گرفت. داده های تحقیق، پس از مصاحبه با ۱۴ نفر از خبرگان صنعت برق که با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند، تحلیل گردید که در مجموع تعداد ۳۵۷ کد، ۷۰ مفهوم و ۱۸ مقوله شناسایی شد. پس از کدگذاری باز، از میان تحلیل داده های کیفی، پاردایم کدگذاری محوری تدوین شد که براساس آن، خط ارتباطی میان مقوله های پژوهش شامل شرایط علی (مهیاسازی فرد و سازمان برای مواجهه با دوران بازنشستگی)، مقوله محوری (اجرای برنامه های توانمندسازی کارکنان در شرف بازنشستگی)، بستر (عوامل پیش برنده توانمندسازی کارکنان در آستانه بازنشستگی)، شرایط مداخله گر (عوامل بازدارنده توانمندسازی کارکنان در آستانه بازنشستگی)، راهبردهای توانمندسازی افراد در آستانه بازنشستگی و پیامدها مشخص گردید. در ادامه با پی ریزی کدگذاری انتخابی، اجزای مدل پژوهش بررسی و شرح داده شد.