بررسی تطبیقی قوانین ملی و بین المللی زیست محیطی

شیوع بحران ها و مصائب زیست محیطی و تهدید کیان تنها گوی آبی جهان خلقت، مراجع و مجامع حقوقبین المللی و حاکمان کشورها را به فکر چاره اندیشی عاجل انداخت. مطالعات حاکی از آن است که درحوزه حقوق بین المللی محیط زیست، از اوان سده بیستم موافقتنامه ها کنوانسیون های متعددی تدوین و بهتصویب اعضای دولتمردان و اعضای خانواره جهانی رسید. نقطه عزیمت آن کنوانسیون ۱۹۰۹ حفاظت ازآبهای مرزی در مقابل آلودگی می باشد و سرانجام در کنفرانس های محیط زیستی استکهلم (۱۹۷۲) و ریو(۱۹۹۲) به اوج خود رسید و این روند تا به امروز ادامه داشته و موجب توسعه و غنای حقوق بین المللیزیست محیطی شده است. این روند در قوانین ملی کشورها از جمله ایران نیز صور گرفته است. البته ازآنجا که بخش اعظم معضلات زیست محیطی فراملی هستند، لذا در اغلب موارد قوانین داخلی از اصولنرم ها و قواعد جهانی و کنوانسیون های بین المللی تبعیت کرده اند هرچند که در عمل در مواردی مصالحملی و حاکمیتی، موازین زیست محیطی را تحت الشعاع قرارداده است. در ایران در قوانین و ضوابط زیستمحیطی متعددی تدوین و تصویب شده است ولی فقدان عزم و اراره ملی و ضمانت اجرای کیفری کافی وعدم همکاری جدی کشورهای منطقه بین المللی در مهار بحران های زیست محیطی، انتظارات و مطالباتزیست محیطی برآورر نشده است.