تغییر پارادایم آموزشی و کاربرد یادگیری سیار در پسا کرونا

پیش از موقعیت کرونایی تصور اغلب دانش آموزان و اولیاء از مدرسه عبارت بود از کلاس محصور،کتاب درسی مشخص و معلم. این موقعیت منجر به تغییر ساختاری در آموزش شده است و فرایندهاییاددهی و یادگیری به واسطه فناوری های جدید مورد بازاندیشی قرار گرفت. با ورود فناوری هایجدید به چارچوب مدارس و دانشگاه ها، عملکردها و نقش های آموزش نیز دچار تغییر شده استو الگوهای آموزشی همسو با این فناوریها اجرا می گردد. به طورکلی، میتوان گفت به دلیل حملراحت و آسان ابزارهای یادگیری سیار و رغبت بیشتر فراگیران به آموزش از طریق تلفن همراهاز یکسو و به اشتراک گذاشتن ایده ها از سوی معلم و تبادل اطلاعات بین همکلاسی ها، از سویدیگر، فرصتی بی واسطه، قابل انعطاف و قابلدسترسی با کمترین هزینه را در اختیار دانش آموزان ودانشجویان قرار می دهد که این امر سبب ارتقا و توسعه سطح دانش و مهارتهای فراگیرانمی شود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به صورت توصیفی از شرایط قبل و بعد انجامگردیده است. هدف این پژوهش شناخت شرایط تعلیم و تربیت در دوران کرونا و ایجاد راهکارهاییدر دوران عبور از آن است. پژوهشگران این طرح، سعی نموده اند تا با استفاده از تجارب زیسته خودبا استفاده از منابع و مطالعات موجود، راهکارهایی جهت فائق شدن بر چالش های پیش روی حوزهتعلیم و تربیت پیشنهاد نمایند. این تجارب تحقیقی کمک می نماید تا از اقدامات غیرعلمی، غیرسیستماتیک و غیر نظام مند، اجتناب شده و کیفیت برنامه و راهی که در پیش است، تضمین گردد.