نقش مدیریت پسماند دربرخی شهرهای جهان بر توسعه زیست محیطی

پسماند تا چندین سال پیش به عنوان موادی بود که قابل استفاده نبوده و دور ریخته می شود، ولی به تدریج و با پیشرفت هایی که صورت گرفت مشخص شد که آنها قابل استفاده هستند و مجددا واردچرخه صنعت می شوند. در صورتی که عملیات بازیافت به صورت علمی صورت بگیرد سود اقتصادی در بر دارد. بنابراین پساب و پسماند به عنوان یکی از منابع مهم آلاینده محیط زیست روبرو گشته اند که امروزه با به کارگیری روش ها و تجهیزات قابل بازیافت مواد آلی موجوددر پسماندها می توان تا حدی در رفع این مشکل فائق آمد. محیط زیست شهری محصول برخورد و تلفیق سه بعد مجزای محیط طبیعی، محیط انسان ساخت و محیط اقتصادی و اجتماعی استو توجه واحد به هر یک از این ابعاد بدون توجه به دو بعد دیگر به ناپایداری محیط شهری می انجامد. بسیاری از شهرها به شدت از آلودگی منابع آبی، آلودگی هوا، عدم کفایت آب آشامیدنی، نبود سیستم جمع آوری و تصفیه فاضلاب، آلوده شدن خاک به مواد شیمیایی، انباشته شدن مواد زائد جامد، فرسایش خاک و. رنج می برند آثار تجمعی اینگونه مسائل زیست محیطی نه تنها باعث تهدید سلامتی شهروندان می شود بلکه مانع دستیابی به توسعه پایداری شهری می شود با افزایش مشکلات دنیای مدرن، شهر های پایدار در اولویت سیاست های کشور های توسعه یافته قرار گرفت. در پژوهش حاضرربه بررسی نقش مدیریت پسماند برخی شهرهای جهان بر توسعه زیست محیطی خواهیم پرداخت روش مطالعه کتابخانه و با استفاده از ابزار گردآوری کتاب ها،مقالات علمیBپژوهشی و مروری میباشد.نتیج تحقیق نشان میدهد از بزرگ ترین مشکلاتی که پیش روی اکثر کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه از جمله ایران وجود دارد، دفع غیر قانونی پسماند ویژه است. این معضل اکنون در کشور ،علاوه بر نحوه نظارت و اجرای قانون به نقصهای موجود در مقررات جاری بر میگردد برای رفع این مشکل لازم بود تا قانون و آیین نامه تخصصی مربوط به مدیریت پسماند ویژه ارائه گردد. برای این منظور در این مطالعه مقررات جاری با مقررات پیشنهادی مورد مقایسه قرار گرفت از بزرگترین ضعفهای موجود برای مدیریت پسماندهای ویژه نبود قانون جامع در این خصوص است .هدف از بازنگری و تدوین مقررات اختصاصی برای پسماند ویژه، کاهش خسارتهای شدید ناشی از دفع غیر قانونی آلاینده ها به محیط زیست، پر کردن خلاءهای قانونی موجود در کشور و همچنین ایجاد تفکر اقتصادی در تصمیمات محیط زیستی است. به منظور بازیافت در مبدا تولید یکی از راهکارها،تدوین قوانین و مقررات در این زمینهو داشتن ضمانت اجرایی قوانین و مقررات مربوطه است.