تاثیر پروتکل های مختلف فعالیت استقامتی تناوبی و تداومی ایزوکالریک بر متابولیسم چربی

هدف: شرکت منظم در فعالیت­های هوازی تاثیر مطلوبی بر سلامت دارد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر سه پروتکل فعالیت تناوبی بلند مدت، تناوبی کوتاه مدت و تداومی ایزوکالریک بر متابولیسم چربی در مردان سالم بود. روش شناسی: نه مرد سالم با میانگین سنی (۶/۲ ±  ۶/۲۵ سال)، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در جلسه اول آزمودنی ها پس از حضور در آزمایشگاه ابتدا به مدت ۲۰ دقیقه نشستند سپس اولین نمونه خون از ورید بازویی آنها گرفته شد. پروتکل فعالیت تداومی با شدت ۶۵ درصد VO۲max و تا رسیدن به یک کالری مشخص (۲۵۰ کیلوکالری) بر روی تردمیل انجام شد. بلافاصله پس از پایان پروتکل ورزشی نمونه خون دوم گرفته شد، سپس آنها به مدت یک ساعت در حالت نشسته استراحت کردند و گا­زهای تنفسی زمان ریکاوری جمع­آوری شد. پس از اتمام یک ساعت ریکاوری، نمونه خون سوم گرفته شد. نمونه خون دوم و سوم دو پروتکل بعدی  نیز مانند پروتکل قبلی، بلافاصله و یک ساعت بعد از اتمام فعالیت گرفته شد. جلسه دوم پروتکل تناوبی بلند مدت شامل وهله­های فعالیت چهاردقیقه­ای با شدت ۸۵ درصد VO۲max ووهله­های استراحت فعال چهار دقیقه­ای با شدت ۴۵ درصد VO۲max انجام گرفت تا وقتی که انرژی مصرفی با پروتکل فعالیت تداومی برابرشد. جلسه سوم شامل پروتکل فعالیت تناوبی کوتاه مدت با نسبت فعالیت ۳۰ ثانیه به استراحت ۳۰ ثانیه و با شدت فعالیت ۱۰۰ درصد VO۲max واستراحت با شدت ۳۰ درصد VOmax انجام شد. داده­ها، با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، فعالیت ورزشی صرف نظر از نوع و شدت آن، تاثیر معنی­داری بر اکسیداسیون چربی دارد (۰۰۱/۰=P). میزان اکسیداسیون چربی طی فعالیت تناوبی کوتاه مدت بیشتر از تناوبی بلند مدت (۰۰/۰=P)، و طی فعالیت تداومی بیشتر از تناوبی بلند مدت (۰۰۱/۰=P) و تناوبی کوتاه مدت (۰۰۱/۰=P) بود. اما اکسیداسیون چربی مربوط به دوره ریکاوری جلسه تناوبی بلند مدت (۰۰۱/۰=P) و تناوبی کوتاه­مدت (۰۰۱/۰=P) بیشتر از تداومی بود. نتیجه گیری: می­توان نتیجه­گیری نمود که پروتکل فعالیت تداومی برای سوخت چربی نسبت به دو پروتکل دیگر برتری دارد و به افرادی که نگرانی­هایی در خصوص کنترل وزن دارند این نوع فعالیت توصیه می شود.