ترویج خودمداری و امحا هم باش های سیاه: نقش زندگی متعادل در شادمانه آرامش داشتن

موضوع: واپس ماندگی فرهنگی به موقعیتی اطلاق می کند که طی انتقال یا نفوذ یک فرهنگ به فرهنگ دیگر، دو وجه مادی و معنایی آن با میزان و شدتی یکسان انتقال نیابند و بین آنها نوعی فاصله یا شکاف آسیب زا ایجاد شود.اهداف: خودمداری در اندیشه لیبرال بدین معناست که هر فردی باید قادر باشد همان طور که می خواهد زندگی کند و به همین نحو اجازه دهد دیگران در جامعه به همان نحوی که می خواهند زندگی خود را شکل دهند. اصل خودمداری فردی در حقوق کیفری بر این نظر است که مبنای حرکت در این حقوق، مسئولیت پذیری افراد در برابر رفتارشان باشد. از سویی دیگر، منتقدان این اصل معتقدند که غالب رفتار های افراد به صورت اجتماعی تعیین می شود و به جای اصل خودمداری باید بر اصل دیگری یعنی رفاه تمرکز شود. این اصل بر حمایت از اشخاص و جامعه در جهت خوبی و مصلحتی بزرگ تر تاکید دارد.روش تحقیق : نوشتار حاضر سعی دارد با بهره گیری از روش توصیفی -تحلیلی که با ارجاع بر مطالعات کتابخانه ای و استفاده از منابع خواست و انگیزشی شکل گرفته است ، مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.نتیجه : امروزه در چهارچوب نظام های حکومتی کارآمد، کار کردن برای شهروندان و پاسخ دادن به نیاز های آنان که در راس آن نیاز ها، پاسخ دادن به تامین اشتغال و درآمد مطمئن و پیوسته همراه با ثبات نسبی قیمت ها و آرامش و امنیت جان و مال، عامل اصلی و کلید پا بر جا ماندن دولت ها به شمار می رود، صحه گذاشته می شود.